سازمان سپاه و عملکرد امرای نظامی آل بویه

از آن جهت که سلاطین آل بویه خود ویژگی های نظامی گری داشتند، و به دلیل حفظ متصرفات و جنگ با مدعیان و دشمنان حکومت ، سپاهیان در نزد ایشان دارای اهمیت بودند؛ بنابراین شناخت جایگاه ، نقش و کارکرد نظامیان امری در جهت بازشناسایی ساختار حکومت و به تبع آن جامعه ی عصر آل بویه محسوب می گردد. گرایش دیلمیان به مذهب تشیع از عواملی است که میان آنان و حکام خلفای عباسی تمایز ایجاد کرد و تسلط آنان بر بغداد ، موجد تحولی بزرگ در جامعه ایران و سرزمین های اسلامی گردید . آل بویه در صدد تلفیق ملیت ایرانی با دیانت اسلامی ، از نوع شیعی ، بودند. تسلط آل بویه بر خلفای عباسی ، قدرت دنیوی خلفا را رسما محدود کرد .از این رو، شناسایی پایگاه سیاسی و اجتماعی امرای نظامی، به عنوان عناصر درگیر در جامعه ی آن عصر، و چگونگی سامان یابی آن ها در درون این جامعه، در شناسایی جهت گیری ها و گرایش های این عناصر قدرت ضرورت داشت. در جهت بازشناسایی گرایش های امرای عهد آل بویه و تاثیر آن در جامعه ی آن عصر، در حوزه ی نظامی گری به دنبال تبیین الگوی رفتاری امرای نظامی عهد آل بویه هستیم ، تا بدین طریق، این عناصر در این الگوی فراگیر مورد بررسی قرار گیرند. به دنبال جای یابی آن امرا در درون بافت حکومت آل بویه و توان یابی آن ها در حوزه های سیاسی و اجتماعی، گرایش نیروهای نظامی به جهت تسلط بر تمام شئون حکومتی سوق می یافت که از آن طریق در جهت تضعیف حکومت آل بویه و به دنبال شکل گیری حکومت های مستقل عمل می نمود